In een post-apocalyptische wereld zijn door een mysterieuze plaag vrijwel alle vrouwen uitgestorven. De weinigen die gespaard zijn, moeten vrezen voor hun leven. Geen wonder dat Afflecks personage, dat uitsluitend als “Dad” door de wereld struint, nogal beschermend is voor zijn elfjarige dochtertje Rag, die zich voordoet als een jongen.

Het ziet er niet goed uit voor Matthew Teague (Casey Affleck), zijn vrouw Nicole (Dakota Johnson) en hun twee kinderen. Nicole kreeg te horen dat ze kanker heeft, met nog slechts zes maanden te gaan. Gelukkig is er nog hun beste schoolkameraad Dane (Jason Segel), die kort na het slechte nieuws zowat zijn hele leven opgeeft en bij de familie komt inwonen. Zijn steun hakt er veel dieper in dan ...

Midge Costin, zelf de klankmonteur van onder meer ‘Armageddon’ en ‘Days of Thunder’, maakt haar regiedebuut met deze documentaire over hoe de klankband van een film tot stand komt. Het blijkt een veel gecompliceerdere evenwichtsoefening te zijn dan je op het eerste gezicht zou denken. Na de voorstelling is er een Director's Talk met Midge Costin.

Een heerlijke satire op de hedendaagse maatschappelijke waarden en de druk die daarbij hoort, gesitueerd in de kleine gemeenschap Yonder. Jesse Eisenberg en Imogen Poots spelen twee geliefden die in zoektocht naar een geschikte woning vast komen te zitten in een labyrint vol identieke gebouwen.

Een onhandelbaar kind dat tussen al de gekende etiketjes valt, wordt in informele kringen een ‘systemsprenger’ genoemd. Door een onbekend trauma krijgt ook de 9-jarige Benni die stempel. Ze is te jong voor een instelling, te agressief voor een pleeggezin en – naast haar psychotische episodes – te lief om aan haar lot over te laten.

Een gangster die een politieman gedood heeft, krijgt zowel zijn bendematen als zowat het hele corps van Wuhan en omstreken achter zich aan. De politie schakelt een ‘bathing beauty’ – eufemisme voor prostituee – in om de man te kunnen opsporen.

In ‘Sorry We Missed You’ toont veteraan Ken Loach aan de hand van een doorsnee gezin uit Newcastle hoe torenhoge werkdruk mensen financieel in het slop drijft. De vader, Ricky, gaat aan de slag als pakjeskoerier. Maar door onmenselijke uren dreigt hij te bezwijken onder de druk en krijgt hij het ook thuis bij zijn vrouw en twee puberende kinderen hard te verduren.

Het was geleden van ‘Mar adentro’, waarvoor hij in 2005 een Oscar kreeg, dat Alejandro Amenábar nog eens een film in zijn thuisland Spanje maakte. Onlangs verklapte de Spaans-Chileense cineast waarom hij dit waargebeurde verhaal wilde vertellen: “Omdat het zowel het Spaanse verleden portretteert als openlijk over het heden praat.”

Een speelfilm over Cleo, een zeventienjarige meid die haar ouders verloor bij een ongeval met vluchtmisdrijf. Om dat plotse verlies te plaatsen, werpt zij zich op het Brusselse nachtleven, de pianopartituren van Rachmaninov en de oudere Leos.

Er is niets beter dan dansend ten onder gaan. Dat weet ook Brian Welsh, de Schot die in dit door Steven Soderbergh geproduceerde zwart-witdrama inzoomt op twee vrienden die in de zomer van 1994 een laatste keer willen raven voordat ze hun eigen weg gaan. Alleen vaardigde de Tory-regering op dat moment – géén grap – een samenscholingsverbod uit op plekken met ‘repetitive beats’.